Παραλίες
Τα πασίγνωστα νερά της παραλίας της Αιδηψού, είναι το πρώτο πράγμα που παρατηρεί ο επισκέπτης. Νερά θερμά που ρέουν ελεύθερα στη καταγάλανη θάλασσα του Ευβοικού κόλπου. Εκτός από τις θεραπευτικές τους ιδιότητες τα θερμά νερά λόγω της μοναδικής τους σύστασης προσφέρουν τη δυνατότητα αποτοξίνωσης και χαλάρωσης. Αν εξαιρέσουμε την παραλία των θερμών, μέσα στην Αιδηψό υπάρχουν και παραλίες ιδανικές για οικογένειες με μικρά παιδιά αφού δεν είναι κρύο το νερό δεν υπάρχουν ρεύματα και δεν έχει απότομο βάθος. Με την εναλλαγή από άμμο, βότσαλο και βράχο, ο επισκέπτης μπορεί να βρεί το ιδανικό σημείο για το μπάνιο του.
Μια από τις πιο πολυσύχναστες παραλίες της Περιοχής. Η παραλία βρίσκεται έξω από την πόλη της Αιδηψού και μπορεί να θεωρηθεί και προάστιό της, γεγονός που διευκολύνει την πρόσβαση της είτε περπατώντας, είτε με ποδήλατο, είτε με αυτοκίνητο ή λεωφορείο. Εκτείνεται σχεδόν 2 χιλιόμετρα από την πόλη της Αιδηψού και τελειώνει στην τοποθεσία Ριβιέρα. Είναι οργανωμένη παραλία με αρκετά Beach Bar και πέρα από το μπάνιο στα καθαρά νερά της, θα μπορέσετε να βρείτε ταβέρνες και ουζερί αλλά και να κάνετε και θαλάσσια σπορ.
Ένας καλά κρυμμένος παράδεισος με τιρκουάζ νερά και ξανθιά άμμο. Οι Λιχάδες ή Λιχαδονήσια είναι συστάδα 7 μικρών νησίδων στα βορειοδυτικά της Εύβοιας μεταξύ του Μαλιακού και του Βόρειου Ευβοϊκού κόλπου. Βρίσκονται μεταξύ του οικισμού της Λιχάδας από την πλευρά της Εύβοιας, και των Καμένων Βούρλων από την πλευρά της Φθιώτιδας. Σήμερα αυτά τα νησάκια αποτελούν ιδανικό προορισμό για μονοήμερες θαλάσσιες εκδρομές και εξερευνήσεις και είναι σχεδόν πάντα γεμάτα με κόσμο που απολαμβάνει τα πεντακάθαρα νερά και το απίστευτης ομορφιάς τοπίο.
*Οι νησίδες είναι αποτέλεσμα ηφαιστειακής δραστηριότητας και ένα μεγάλο τμήμα τους βυθίστηκε από σεισμό που έγινε το 426 π.Χ.
Μνημεία
Το παλαιό υδροθεραπευτήριο των Αγίων Αναργύρων έργο του Ερνέστο Τσίλλερ, ένα στολίδι νεοκλασικής αρχιτεκτονικής κοσμεί με την παρουσία του και θυμίζει εποχές που η Λουτρόπολη της Αιδηψού δέσποζε στη Μεσόγειο.
Αξίζει να επισκεφθείτε την Αρχαιολογική Συλλογή που εκτίθεται σε αίθουσα του υδροθεραπευτηρίου ΕΟΤ όπου υπάρχουν πολλοί θησαυροί που ήρθαν στο φως από την σκαπάνη των ειδικών, το παλαιό υδροθεραπευτήριο των Αγίων Αναργύρων, ένα στολίδι νεοκλασικής αρχιτεκτονικής που κοσμεί με την παρουσία του και θυμίζει εποχές που η Λουτρόπολη της Αιδηψού δέσποζε στη Μεσόγειο & τη Σπηλιά Σύλλα που είναι ένα από τα καλύτερα σωζόμενα ευρήματα της Ρωμαϊκής περιόδου και βρίσκεται πίσω από το υδροθεραπευτήριο του ΕΟΤ.
*Αξιοσημείωτο είναι το Δημαρχείο της Αιδηψού, νεοκλασικής εποχής, που χρησίμευσε και σαν Γυμνάσιο και Λύκειο πριν γίνει Δημαρχείο και κυρίως τα ιαματικά νερά στην παραλία της Αιδηψού είναι το θείο δώρο για την περιοχή αφού με τις θεραπευτικές τους ιδιότητες ανακουφίζουν κάθε πάσχοντα που τα επισκέπτεται και βρίσκονται σε όλη την νότια είσοδο της Αιδηψού κοντά στο κτίριο του ΕΟΤ. Είναι ένα σπάνιο φαινόμενο που είναι δύσκολο να βρεθεί οπουδήποτε αλλού στον κόσμο.
Σπηλιά του Σύλλα
Ένα από τα σωζόμενα ευρήματα της ρωμαϊκής περιόδου είναι τα λουτρά στη "Σπηλιά του Σύλλα". Βρίσκεται πίσω από το υδροθεραπευτήριο του ΕΟΤ κοντά στην εκκλησία των Αγίων Αναργύρων στα Λουτρά Αιδηψού.
Ή σπηλιά του Σύλλα είναι ένα μικρό οικοδόμημα με τρούλο. Ολόκληρο το κτίσμα έχει καλυφθεί από τις αποθέσεις των θειούχων υδάτων που αναβλύζουν στην περιοχή και δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται για είσοδο σπηλιάς. Στην είσοδο της "σπηλιάς" βρίσκονται δύο ογκώδη βάθρα αγαλμάτων με επιγραφές προς τιμήν των Ρωμαίων αυτοκρατόρων Ανδριανού και Σεπτίμιου Σεβήρου αφιερωμένες από το δήμο Ιστιαίας.
Το πρώτο φέρει και μεταγενέστερη επιγραφή προς τιμήν του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Βυζαντίου. Η σπηλιά συνδέθηκε με το Ρωμαίο στρατηγό Σύλλα, ο οποίος επισκεπτόταν τα λουτρά για θεραπεία.
Εναλλακτικός τουρισμός
Θρησκευτικός τουρισμός
«Μονή Αγίου Γεωργίου Ηλίων» Η γυναικεία μονή του Αγίου Γεωργίου βρίσκεται σε πανοραμική τοποθεσία, στο όρος Τελέθριο, μεταξύ του βουνού Βαλάντι με υψόμετρο 883 μέτρα και του βουνού Γυμνό με υψόμετρο 748 μέτρα. Η θέση που επιλέχτηκε να γίνει η μονή είναι μοναδική, στην αγκαλιά του βουνού με θέα την απεραντοσύνη του ουρανού και της θάλασσας. Στη μονή υπάρχουν τίμια λείψανα των Αγίων: Γεωργίου, Μαρίνης, Μάμαντος και Κυριακής.
Αρχικά η μονή είχε στον περίβολό της τρεις πτέρυγες. Σήμερα έχει μόνο την ανατολική. Η νότια κατεδαφίστηκε από τον ηγούμενο Κοσμά Ζαρίκο, ενώ η βόρεια από τον αρχιμανδρίτη Κλήμη Ζώκαρη, που ηγουμένευε εκεί. Οι πτέρυγες που κατεδαφίστηκαν, αναπληρώθηκαν από τοίχους. Στο βόρειο τοίχο βρίσκεται η είσοδος της μονής. Το Καθολικό της που διατηρείται σε καλή κατάσταση, είναι βυζαντινού ρυθμού με νάρθηκα. Το σχήμα του είναι τρίκλιτο, σταυρεπίστεγο, με τρούλο και κεραμοσκεπή. Ο τρούλος του στηρίζεται σε τέσσερις κίονες, που φέρουν κιονόκρανα κορινθιακού ρυθμού. Ο νάρθηκας συνδέεται με το ναό με μεγάλη θολωτή πόρτα. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο του ναού είναι αριστούργημα ξυλογλυπτικής τέχνης και φέρει χρονολογία κατασκευής του 1834, σε επιγραφή χαραγμένη πάνω από την Ωραία Πύλη.
Στο μοναστήρι φυλάσσονται ακόμα τα κομμάτια του τέμπλου του ναού των Αγίων Αναργύρων. Τα κομμάτια που σώζονται δείχνουν ότι επρόκειτο για τέμπλο με μεγάλη καλλιτεχνική αξία. Ο ναός των Αγίων Αναργύρων βρίσκεται κοντά στα Ανω Ήλια και είναι ερειπωμένος. Μέσω του βυζαντινού ρυθμού κατακόμβης που υπάρχει στη μονή, ο προσκυνητής οδηγείται με υπόγειο θολωτό διάδρομο στο ναϊδριο του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου. Στην κατακόμβη υπάρχουν στοές ανεξερεύνητες. Αυτές εικάζεται οτι ήταν κτίρια του ειδωλολατρικού ναού του θεού Απόλλωνα. Σε μια από αυτές είναι και το οστεοφυλάκιο της μονής. Υπάρχει και άλλη υπόγεια κρύπτη, στον περίβολο της μονής, άγνωστης χρήσης. Σε άλλη κατακόμβη, 400 μέτρα δυτικά, βρίσκεται ο μικρός ναός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.
Ιστορία Παράδοση: Επί αιώνες ήταν ανδρική μονή, το 1970 μετετράπη σε γυναικεία επί Μητροπολίτου Χαλκίδος Νικολάου (Σελέντη). Η μονή εικάζεται ότι έχει κτισθεί στα ερείπια αρχαίου ναού του θεού Απόλλωνα, αρχαίου θεού του ήλιου και του φωτός. Σύμφωνα πάντως με ευρήματα που βρέθηκαν στο ύψωμα Ψηλή Ράχη, στην περιοχή των Ροβιών του δήμου Ελυμνίων, το 2001, εξετάζεται το ενδεχόμενο να βρισκόταν εκεί ο ναός του Απόλλωνα και όχι στα αρχαία ερείπια που κτίστηκε η μονή του Αγίου Γεωργίου. Το πότε ιδρύθηκε η μονή και από ποιους είναι άγνωστο, γιατί δε διασώθηκε τίποτα εξαιτίας των αλλεπάλληλων λεηλασιών και καταστροφών των αρχείων της. Η επικρατέστερη άποψη είναι ότι ιδρύθηκε το 1259 μ.Χ. στα χρόνια της Ενετοκρατίας, αφού είχε καταστραφεί προηγουμένως η ομώνυμη μονή της “Θέρμας” που ήταν κτισμένη δυτικά στη χαράδρα που κατεβαίνει προς τον οικισμό της Αιδηψού. Υπάρχει το ενδεχόμενο λοιπόν να ιδρύθηκε από τους διασωθέντες μοναχούς της μονής της “Θέρμας” που προτίμησαν να ιδρύσουν νέα μονή παρά να ξανακτίσουν την κατεστραμμένη. Το ενδεχόμενο αυτό ενισχύει και το γεγονός ότι αφιερώθηκε στον Αγιο Γεώργιο και όχι στον Αγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο που ήταν αφιερωμένη η σκήτη του.
«Ναός και Σκήνωμα του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου» Ο Όσιος Ιωάννης ο Ρώσος, γεννήθηκε σε ένα χωρίο της Ν. Ρωσίας, γύρω στο 1690, από ενάρετους και πιστούς Ορθόδοξους γονείς. Στα χρόνια του Μεγάλου Πέτρου, έλαβε μέρος στο Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1710 με 1711 και αιχμαλωτίστηκε από Τατάρους. Αυτοί με την σειρά τους, τον πούλησαν σε έναν Οθωμανό Αξιωματικό Ίππαρχο, ο οποίος έμενε στο Προκόπι της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία.
Εκεί παρότι πιέστηκε σκληρά και βασανίστηκε για να αλλάξει την πίστη του, ο Ιωάννης ο Ρώσος δεν το έκανε, έτσι ο Τούρκος τον έριξε σε έναν υπόγειο στάβλο, όπου έζησε με ταπείνωση, σκλαβιά και ξυπόλητος στο κρύο μαζί με ζώα, αλλά όσο και κουρασμένος να ήταν,πάντα έτρεχε τις νύχτες στο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, που ήταν κρυμμένος μέσα σε έναν βράχο, στην Καππαδοκία, όπου και αγρυπνούσε προσεύχοντας. Με τον καιρό οι Τούρκοι έπαψαν να τον πειράζουν και να του φέρονται άσχημα. Μια μέρα και ενώ ο Τούρκος αφέντης βρισκόταν στην Μέκκα, η γυναίκα του έκανε τραπέζι σε συγγενείς και φίλους , για να επιστρέψει με το καλό ο άντρα της.
Ο Ιωάννης υπηρετούσε τότε στο τραπέζι, όταν σερβιρίστηκε και ένα πιάτο από το αγαπημένο πιλάφι του αφέντη, τότε η γυναίκα του Τούρκου αφέντη αναστέναξε και είπε πόσο ευχαρίστηση θα ένιωθε ο άντρα της αν ήταν εκεί μαζί τους και έτρωγε από το πιλάφι. Ο Ιωάννης πήρε τότε ένα πιάτο με ζεστό πιλάφι και είπε πως θα το έστελνε στον αφέντη στη Μέκκα, βέβαια όλοι γέλασαν και νόμιζαν ότι θα το έδινε πάλι σε καμιά φτωχή οικογένεια του χωριού, όπως συνήθιζε. Εκείνος όμως πήγε στον στάβλο του και προσευχήθηκε στον Κύριο να εκπληρώσει το αίτημα του. Έτσι, όταν ο Αφέντης του γύρισε από την Μέκκα και τους έδειξε το πιάτο που είχε ξαφνικά βρει μπροστά του με το αγαπημένο του πιλάφι, τότε όλοι κατάλαβαν ότι ο φτωχός και καλός Ιωάννης, ήταν Άγιος του αληθινού Θεού. Από τότε όλοι, όχι μόνο στο Προκόπι, αλλά και στα γύρω χωριά, σεβόντουσαν πια τον Ιωάννη, το Ορθόδοξο παλικάρι από την Ρωσία και έπαψαν να τον ενοχλούν.
«Μονή Οσίου Δαυΐδ» Ο Όσιος καταγόταν από τη Γαρδινίτζα. Νέος ακόμη έγινε μοναχός. Διετέλεσε ηγούμενος της Μονής Βαρνακόβης, ασκήτεψε στο Στείριον όρος και δοκιμάσθηκε από τον οθωμανό άρχοντα της Λιβαδειάς. «Θείω οδηγηθείς Πνεύματι», πέρασε στην Εύβοια, όπου έκτισε Ναό της Μεταμορφώσεως του Κυρίου, σε σημείο όπου προϋπήρχε παλαιότερος Ναός, κοντά στο χωριό Ροβιές και «τελείαν συνεστήσατο Μονήν», στην οποίαν συνέρρευσαν σύντομα πολλοί μοναχοί.
Η φήμη της αγιότητός του ξαπλώθηκε γρήγορα, έκανε πολλά θαύματα και πριν την οσιακή κοίμηση του (1 Νοεμβρίου) πολλούς οδήγησε προς σωτηρία «μέγας φανείς εν λόγω και εργω».
Στην μονή Οσίου Δαυΐδ μόνασε, κοιμήθηκε και ενταφιάστηκε ένας από τους 3 σύγχρονους αγίους, ο πατήρ Ιάκωβος (1920 - 1991).
Η Μονή, στα χρόνια του Βυζαντίου είχε τιμηθεί με Αυτοκρατορικούς τίτλους, οι οποίοι δυστυχώς καταστράφηκαν κατά την πυρπόλησή της. Ακόμη, Πατριαρχικό σιγίλιο του 1638, επί Πατριάρχου Κυρίλλου, αναγνώριζε την Σταυροπηγιακή και Πατριαρχική αξία της Μονής. Κατά τη διάρκεια της ἑπαναστάσεως του 1821, οι Μοναχοί βοήθησαν στον Αγώνα, με αποτέλεσμα νά προκαλέσουν την οργή των Τούρκων, οι οποίοι κατέστερψαν ολοσχερώς το Μοναστήρι, το οποίο ανακαινίσθηκε το 1877. Σε απόσταση χιλιομέτρου βορείως της Μονής βρίσκεται το «Αγιονέρι». Κατά την παράδοση, ο Όσιος Δαυΐδ χτύπησε με το ραβδί του το βράχο και ανέβλησε καλό, άφθονο και ιαματικό νερό. Ακόμη, σε απόσταση 20 λεπτών με τα πόδια στα νότια της Μονής, υπάρχει το «Ασκητήριο» του Οσίου Δαυΐδ, ένα μικρό σπήλαιο σε βράχο, με το παρεκκλήσιο του Αγ. Χαραλάμπους.
Οινοτουρισμός
Ως οινικός τουρισμός ή οινοτουρισμός ορίζεται η επίσκεψη σε αμπελώνες, οινοποιεία, εκθέσεις και γιορτές κρασιού, κατά την οποία η γευσιγνωσία ή/και η εξερεύνηση των χαρακτηριστικών μιας αμπελουργικής περιοχής είναι το κυριότερο κίνητρο για τους επισκέπτες και αποτελεί μία ειδική και εναλλακτική μορφή τουρισμού.
Διάφορες έρευνες, ανά το παγκόσμιο, έχουν καταγράψει το τι παρακινεί τους ανθρώπους να επισκεφθούν μία αμπελουργική περιοχή με τα αποτελέσματα να δείχνουν ότι, τα κίνητρα είναι διαφορετικά με βάση την ηλικία, το ενδιαφέρον, ακόμη και την εθνικότητα. Οι δέκα βασικοί λόγοι για να επισκεφθούμε μια αμπελουργική περιοχή είναι να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας για το κρασί, να γνωρίσουμε το περιβάλλον γύρω από το κρασί, (π.χ. γνωριμία με τον οινοποιό, περιοδεία στο οινοποιείο και τους αμπελώνες), να ανακαλύψουμε τον πλούτο των γεύσεων και αρωμάτων, να ταυτιστούμε με τον πολιτισμό και την κουλτούρα (κομψότητα και ρομαντισμός), να συνδυάσουμε φαγητό και κρασί σε ένα οινο-γαστρονομικό ταξίδι αναζήτησης γεύσεων (γαστρονομικός τουρισμός), να γνωρίσουμε από κοντά τις ευεργετικές ιδιότητές του, να επιστρέψουμε στη φύση και να γευτούμε τους καρπούς της, να εκτιμήσουμε το οικοσύστημα (οικολογικός τουρισμός), να περιεργαστούμε την αρχιτεκτονική και την πατροπαράδοτη τέχνη και για μιας άλλης μορφής διασκέδαση, μακριά από τη μονοτονία και τους έξαλλους ρυθμούς των αστικών κέντρων.
«Οινοτουρισμός στην Βόρεια Εύβοια» Το οινοποιείο Vrinioti Wines βρίσκεται σε ένα μικρό χωριό της Βόρειας Εύβοιας 15 χιλιόμετρα από την Αιδηψό, στα Γιάλτρα Αιδηψού. Σε ένα όμορφο, σύγχρονο και λειτουργικό οινοποιείο το οποίο είναι ανοιχτό όλες τις ημέρες του χρόνου για επισκέψεις.
Η περιήγηση στο οινοποιείο είναι μια ενδιαφέρουσα πρόταση για τον επισκέπτη της περιοχής και μια γευστική νότα στο ταξίδι του. Ξεκινάει με μια σύντομη ξενάγηση στους χώρους του οινοποιείου και ενημέρωση για την παραγωγική διαδικασία και καταλήγει στο χώρο γευσιγνωσίας όπου ο επισκέπτης μπορεί να δοκιμάσει ή να προμηθευτεί τα προϊόντα του οινοποιείου.
Εναλλακτικός τουρισμός
Καταδύσεις Θαλάσσια Σπορ – ΨάρεμαΗ περιοχή της Αιδηψού προσφέρει στα πλαίσια της διασκέδασης εκτός από τις καθιερωμένες εκδηλώσεις, άθληση στις ανάλογες εγκαταστάσεις, τους καλοκαιρινούς μήνες οι πανέμορφες παραλίες γίνονται τόποι ψυχαγωγίας με θαλάσσιο σκι, kite serf, τζετ σκι και σέρφινγκ, ενώ οι ερασιτέχνες ψαράδες βρίσκουν πάντα μια θέση στους μόλους για τις πετονιές τους ή βαρκούλες για τις καθετές τους. Οι λάτρεις του υποβρύχιου ψαρέματος ικανοποιούνται από το βυθό, που υπόσχεται πλούσια σοδειά.
Ο κυνηγετικός σύλλογος με τον πρόσφατο εμπλουτισμό της πανίδας δεν αφήνει στο περιθώριο τους φίλους του κυνηγιού, σε όλη τη διάρκεια του έτους. Οι λάτρεις της ορειβασίας έχουν τη δυνατότητα να βιώσουν ανεπανάληπτες στιγμές και εμπειρίες σε όλη την περιοχή χάρη στην εξαιρετική δομή των ορεινών όγκων.
Πεζοπορία - Περίπατος Η πεζοπορία είναι μια εντελώς φυσική δραστηριότητα και για να ξεκινήσετε είναι κάτι τόσο απλό. Ένας από τους πιο βασικούς κανόνες στην πεζοπορία είναι ότι ποτέ δεν πρέπει να περπατάτε μόνοι. Οι ομορφιές της Εύβοιας είναι πολλές και τα μέλη του ορειβατικού συλλόγου Χαλκίδας το γνωρίζουν καλά αυτό. Τους αρέσει να ανεβαίνουν στα βουνά, να διασχίζουν τις ρεματιές, να έρχονται στη φύση για να αισθανθούν ελεύθεροι απολαμβάνοντας την ομορφιά της.
Ενδικτικά μονοπάτια - Τοποθεσίες:
- Ξηρόν όρος Οι καταρράκτες του Δρυμώνα (Tripadvisor)Ξηρόν όρος Τελέθριον (Καστανιώτισσα - Σήμια)Λιχάδα
Ιππασία Αν θέλετε να πάρετε τα παιδιά σας ή την παρέα σας και να κάνετε μια γρήγορη απόδραση από την Αθήνα, το Κέντρο Ιππασίας στις Καματριάδες, είναι μια πολύ καλή ιδέα για εκδρομή. Θα βρεθείτε σε μια πανέμορφη τοποθεσία, στο Όρος Τελέθριο, μόλις 20 λεπτά από τα Ιαματικά Λουτρά της Αιδηψού. Σε μία έκταση σαράντα στρεμμάτων με καλλιέργειες, ο Τάσος και η Κρις έχουν φτιάξει φιλόξενες υποδομές για δραστηριότητες και διαμονή. Υπάρχει ένα μεγάλο σπίτι με καφέ-εστιατόριο που σερβίρει σπιτικό φαγητό και ποικιλία καφέδων και σπιτικών γλυκών και ένας περιφραγμένο χώρο με παγώνια και ελάφια.
Ποδηλασία Η ποδηλασία είναι μια αθλητική δραστηριότητα που θεωρείται από τις πιο δημοφιλής στον κόσμο. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ποδηλασίας αποτελεί η δυνατότητα της να ανταποκρίνεται σε αρκετά διαφορετικές απαιτήσεις όπως είναι η μετακίνηση, η άθληση και η ψυχαγωγία. Η Αιδηψός ενδείκνυται για ποδηλασία αφού είναι σχετικά επίπεδη και οι αποστάσεις είναι αρκετά ενδιαφέρουσες. Κάθε χρόνο διοργανώνονται ποδηλατικοί αγώνες με έναρξη και τερματισμό στα Λουτρά της Αιδηψού.
Μουσεία
Μάθετε για την ιστορία της Βόρειας Εύβοιας, τον πολιτισμό και τα έθιμα της. Δείτε τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν αιώνες πριν, τις τοπικές ενδυμασίες μέσα από τα λαογραφικά Μουσεία της Βόρειας Εύβοιας(Άγιος Αιδηψού, Ιστιαία, Ωρεοί, Λίμνη, Αγία Άννα, Μαντούδι). Επίσης γνωρίστε για την πανίδα και τα δάση της περιοχής στο μουσείο του δάσους στο Προκόπι, τα αγρία ζώα και τα πουλιά στο μουσείο του κυνηγητικού συλλόγου Ιστιαίας. Ταξιδέψτε εκατομμύρια χρονιά πριν στο Μουσείο Απολιθωμένων Θηλαστικών Κερασιάς.
Το Λαογραφικό Μουσείο Αγίου (Λ.Μ.Α.) ιδρύθηκε από τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων Δημοτικού Σχολείου και Νηπιαγωγείου Αγίου όπου και ανήκει βάσει του άρθρου 2 του καταστατικού του και αναγνωρίστηκε στις 31/01/2006 από το Μονομελές Πρωτοδικείο Χαλκίδος.
Τον Αύγουστο του 2006 μια Συγχωριανή μας, δώρισε το οικόπεδό της και το μέσα σ’αυτό ερειπωμένο κτήριο. Η Διοικούσα Επιτροπή (Δ.Ε.) του Λ.Μ.Α. απευθύνθηκε στον Νομάρχη Εύβοιας κ. Θανάση Μπουραντά, προκειμένου να χρηματοδοτήσει την ανέγερση του κτηρίου. Ο κ. Νομάρχης κρίνοντας δίκαιο και λογικό το αίτημα ανέλαβε να παραδώσει το κτίριο με το κλειδί στο χέρι.
Σκοπός Σκοπός της ιδρύσεως του Λ.Μ.Α. είναι η διάσωση, προστασία, ανάδειξη και προβολή των στοιχείων του Λαϊκού Πολιτισμού, των παραδόσεων και εθίμων του Αγίου και γενικότερα της Βορείου Εύβοιας.
Πόροι Οι οικονομικοί πόροι για την λειτουργία του Λ.Μ.Α. βασίζονται στις προσφορές του Συλλόγου, στις οικονομικές ενισχύσεις του Δήμου, του Υπουργείου Πολιτισμού και στις προσφορές των κατοίκων και αποδήμων Αγιωτών.
Διαχείριση Υλικού Η Δ.Ε. του Λ.Μ.Α. έχει την ευθύνη καταγραφής σε ειδικό Μητρώο Συλλόγου τα αντικείμενα, την ταξινόμηση, τη μελέτη, φροντίζει την έκθεσή τους, την αποθήκευσή τους. Με τα δεδομένα της Μουσειολογίας επιμελείται την συντήρησή τους, την καλή διατήρησή τους και την προστασία τους από τις φθορές. Μέχρι σήμερα, 80 Οικογένειες από τον Άγιο, αλλά και τα άλλα χωριά, έχουν δωρήσει διάφορα αντικείμενα όπως: Γεωργικά εργαλεία, οικιακά έπιπλα και σκεύη, είδη προικός, διάφορα κέρματα,φωτογραφίες, παλαιά πρωτότυπα έγγραφα κλπ.
